Wszystkie piły z czasem ulegają stępieniu. Może nastąpić to bardzo szybko, ale umiejętne posługiwanie się nimi spowoduje, że będą długo i sprawnie pracowały. Wszystko zależy od ich użytkowania, a także w znacznym stopniu od obrabianego materiału.
Piły tępią się szybciej przy cięciu różnego rodzaju płyt lub sklejek niż przy cięciu drewna litego, ponieważ produkty drewnopochodne zawierają kleje oraz różne zanieczyszczenia. Istotne znaczenie mają też parametry cięcia, takie jak zachowanie odpowiedniej prędkości obrotowej piły czy zastosowane prędkości posuwu.
– Użytkownik powinien przestrzegać wszystkich zaleceń producentów pił, ponieważ po przekroczeniu pewnego progu stępienia bardzo szybko następuje ich dalsze zużycie – mówi Maciej Borkowski z firmy Boran. – Obciążenia występujące w procesie cięcia bardzo szybko wówczas wzrastają – dodaje.
Kiedy piła jest zużyta?
Jest kilka objawów zużycia piły. Przede wszystkim są to: wzmożony hałas podczas cięcia, możliwy spadek obrotów wrzeciona, rosnący pobór mocy, a także przegrzania piły. Można przy tym zaobserwować gorszą jakość powierzchni i krawędzi ciętego materiału, a sama piła ma tendencje do odchylania się na boki.
– Aby nie dopuścić do występowania takich zjawisk, należy systematycznie ostrzyć piły, zapobiegając tym samym nadmiernemu ich stępieniu – mówi Maciej Borkowski. – Piłę widiową uważa się za stępioną, jeżeli zaokrąglenia ostrzy przekraczają promień od 0,1 mm.
Zachowanie prawidłowej geometrii ostrza zęba
Firma Boran produkuje ostrzarki do pił tarczowych o nazwie SOPW-150 z mikroruchem w II fazie, który umożliwia zachowanie prawidłowej geometrii ostrza zęba. Rozwiązanie to polega na tym, że ściernica w pierwszej fazie wprowadzana jest w pewnej odległości od zęba, a następnie jest do niego dosuwana. Zapobiega to zeszlifowaniu końca ostrza zęba oraz w znacznym stopniu oszczędza ściernicę, chroniąc ją przed zaokrągleniem krawędzi nasypu ścierniwa.
– Ostrzarka SOPW-150, którą produkuje nasza firma, ostrzy piły tarczowe metodą na sucho – mówi Maciej Borkowski. – Zastosowana w niej ściernica ma nasyp ścierniwa dostosowany do tej metody ostrzenia, a konstrukcja mimo swej prostoty sprawia, że ostrzarka jest bardzo funkcjonalna. Można na niej ostrzyć piły o średnicy od 80 do 630 mm (opcjonalnie również większe) oraz wszystkie kształty zębów występujących w piłach tarczowych: proste, na przemian skośne i trapezowe. Dużą jej zaletą jest również to, że ostrzy ona zarówno kąty natarcia, jak i przyłożenia.
Fot. i rys. BORAN
-
- Piłę widiową uważa się za stępioną, jeżeli zaokrąglenia ostrzy przekraczają promień od 0,1 mm.
-
- Szlifowanie ostrza: a. powierzchni natarcia, b. powierzchni natarcia i przyłożenia. W przypadku szlifowania tylko powierzchni natarcia warstwa zeszlifowana musi mieć grubość L1 (rys. 2a), natomiast w przypadku ostrzenia w jednym cyklu zarówno powierzchni przyłożenia, jak i natarcia (rys. 2b) zeszlifowane warstwy są znacznie mniejsze i pozwalają na wykonanie większej ilości ostrzeń.
-
- Pierwsza faza ostrzenia, czyli przysunięcie ściernicy do zęba do pewnej odległości.
-
- Mikroruch II faza – dosunięcie ściernicy do powierzchni zęba, po którym następuje właściwe ostrzenie. P-Z – ruch posuwisto-zwrotny wykonywany podczas ostrzenia.
